17 jul

Holiday

Madonna’s “Holiday”; Zeer toepasselijk en de mensen die mij al een beetje kennen: geplaybackt in mijn jeugdjaren: CHECK!

Ik schrik even wanneer ik zie dat mijn laatste blog al dateert van april. Normaal moet ik mij inhouden om het een maand vol te houden vooraleer mijn gedachten weer eens op papier “te ordenen”. (in hoeverre mijn gedachten überhaupt kunnen geordend worden, laat ik even in het midden)
Ik moet die grijzende hersenmassa al goed laten werken om de “tijdlijn der gebeurtenissen” te visualiseren.

Hier gaat ie! Ik stelde mijn halfafgewerkte studio terug op om een jonge dame te fotograferen. De plechtige communie kwam er voor Mila aan, uitkijken naar een nieuw hoofdstuk dus. Terugblikken gaat ze zeker kunnen doen, tussen de foto’s zitten echte juweeltjes! En voor de dames onder ons waarvan een bad hairday een understatement is, kijk dan misschien even weg, want Mila heeft een haardos waar zelfs Nathalia inclusief extensions een toontje lager van gaat zingen! Benieuwd? Hier vind je de reeks, en natuurlijk zet ik onderaan mijn post een paar smaakmakers, jullie kennen me ondertussen al een beetje.

De week erop ging ik de romantische toer op. De dag begon met regen en daarna nog meer regen. Gelukkig had ik te maken met de meest relaxte bruid in de geschiedenis van trouwpartijtjes. “Alles komt goed. En als het regent, tjah, dan regent het.” Simple comme bonjour. En zo geschiedde het, de regen bleef maar komen, tot ongeveer een kwartiertje voor de bruidegom zijn soon-to-be-wife kwam afhalen. Snel als de regen was gekomen was die plots verdwenen. Tegen de middag konden we al foto’s nemen met wat zon erbij. Geweldig! De reeks werd een aaneenschakeling van pareltjes, al zeg ik het zelf. Hun “drietjes” staan er beeldig op!  Hier vind je mijn selectie.

Ik vind dat toch altijd zeer bijzonder, van die dagen. Het is een beetje infiltreren in een dag die voor die mensen zo belangrijk is. Je maakt hem ook zeer intens mee, van ’s morgens in de vroegte, van het klaarmaken van de bruid naar het eerste moment dat de man zijn bijna-echtgenote ziet, een zalig moment is dit! Geen één die zijn trots en geluk kan wegsteken op dat moment. Ik sta erbij wanneer geloftes uitgesproken worden, ringen uitgewisseld, wanneer de eerste kus komt, wanneer felicitaties uitgedeeld worden. Ik leer de familie kennen, de vrienden. En dan de fotoshoot, een moment waarop ze met hun tweetjes even kunnen genieten. Ik zeg dat dan ook: geniet nu even van elkaar, straks op het feest zal daar weer weinig tijd voor zijn. Zalige momenten mag ik vastleggen en het is dan ook niet uitzonderlijk dat het bij mij soms even volschiet en ik heel eventjes op automatische piloot verderga tot de “wazigheid” opgeklaard is.
Als fotograaf sta je ook wel op plaatsen waar je als “gewone sterfelijke” niet komt. In een kerk vind ik dat nog altijd een beetje vreemd, om dan op de tippen van je tenen voor of naast dat altaar te gaan lopen, of ergens ongeneeerd, gehurkt te gaan zitten om een shot te nemen die je per se wil.
Zo betrapte ik mij bij het laatste huwelijk op een toch wel komische pose in de raadzaal van het gemeentehuis. Ze waren bezig met het officieel gedeelte, zie het voor je: de schepen en haar medewerker staan recht aan de ene kant van de lange tafel, bruid en bruidegom idem, zij het dan aan de andere kant. Op dat moment wil ik een foto van dat boeket met de trouwers op de achtergrond. Ik ga dus naast de schepen staan, buig mij voorover, maar dat blijkt niet laag genoeg voor het beeld dat ik in gedachten heb (vreemd, hoor ik u denken, dat wanneer mini-ik buig het nog niet laag genoeg is), ik ga dus op mijn knieën zitten… Op dat moment zie ik dat dan voor me hoe dat er moet uitzien voor de mensen aan de andere kant van de tafel. De schepen die haar toespraak aan het geven is en dan ik, een klein madammeke die daar op haar knieën naast zit. Dus eigenlijk een schepen en een koppeke boven tafel. Gelukkig is iedereen op dat moment in de ban van het bruidspaar en het nakende “JA”-moment dat er op mij niet gelet wordt!

De studio dan! O wat ziet die er ondertussen geweldig uit! Hij is volledig behangen, gelaminaat (is dat een woord?), voorzien van nieuwe ramen, alle storende elementen zitten netjes verstopt achter houtwerk, alles is geschilderd, de meubeltjes zijn gekozen en ineengestoken. Rest nog de plinten, de deurstijlen en een plafond. Het einde is in zicht! En O wat ben ik gelukkig met het “einde-in-zicht-resultaat”.

We moeten al beginnen denken aan oktober, de jaarlijkse Buren Bij Kunstenaars Expo. Dit jaar moet ik extra mijn mannetje staan. We hebben de krachten gebundeld en mijn man stelt samen met 2 partners in crime “Urbex” werken tentoon. Ik twijfelde even wat te doen, maar heb het toch bij mijn grote portret-liefde gehouden. En boy, heb ik plannen!! De eerste stappen zijn gezet, ideeën kregen definitieve vormen, contacten werden gelegd, ik heb al enkele modelletjes beet, props zijn binnen. Rest mij nog de outfits en definitieve uitwerking. Ik zie het volledig zitten!

Maar eerst, een beetje verlof. 3 weekjes om precies te zijn. We hebben die weken netjes opgedeeld: weekje thuis (lees: klusjes doen), weekje mijn geliefde Ardennen en nog een weekje thuis (lees: … Tjah, je weet wel …). Ik hoop dat jullie ook leuke vooruitzichten hebben en wens iedereen dan ook een enorm deugddoende zomervakantie!

Tot schrijfs!

Vi

 

Mila 42

Mila 57

MP 194

MP 188

MP 174

MP 142

MP 74

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.