Working nine to five

Of in mijn geval van 7.30 tot 16.15, maar laat ons niet afdwalen in details.

Wat geen detail is, is dat het verlof alweer onverbiddelijk over is. Toegegeven, de tijd naar het verlof is voorbijgevlogen, maar jammer genoeg kan over dat langverwachte verlof net hetzelfde gezegd worden. Voor we het wisten zaten we weer op onze vertrouwde bureaustoel en kunnen we ons weer verdiepen in verslagen, klachten, herstellingen, opleidingen, … Net of het verlof is niet geweest.

Augustus, dat wil zeggen dat september met rasse schreden nadert. Voor velen een eerste schooldag, voor onze kleine meid terug naar een nieuwe school en zoonlief (hij zal de uitdrukking graag horen!) naar het 4de middelbaar! En September, weet je wat dat ook wil zeggen? Neen? Wel, voor we het goed en wel beseffen kunnen we onze kerstboom weer vanonder het stof halen. “Ach, Vi, je overdrijft”, hoor ik jullie denken. Misschien, maar ik zal jullie er eens naar vragen bij Kerst, hoe die tijd van na het verlof tot dan gevlogen is!

Ons verlof was aangenaam, na de “opzij, opzij, opzij – maak plaats, maak plaats, maak plaats-periode”, konden we uitkijken naar kalme, rustige dagen. Ontspanning afgewisseld met werkjes. Dat deden we ook: klusjes opknappen, ons huis wat huiselijker maken en vooral ook genieten. In week 2 gingen we met heel de familie een midweekje naar mijn geliefde Ardennen. Met een bende van 19, het is toch wat. Wat een lange ontbijttafel! Maar wel gezellig. We hebben genoten, de weergoden waren ons gunstig gezind, iedereen was in zijn nopjes. We kunnen niet meer verlangen dan dat.

De rest van ons verlof is snel samengevat: Klussen – fotograferen – shoppen – planten – ijsje eten – fietstochtje fietsen – rommelmarktje aflopen – … Je kent het wel, the usual stuff.

Ook ben ik in mijn verlof de strijd aangegaan met de resterende, reeds jaren overlevende “kobbenetten”. Ze gaan eraan, onverbiddelijk ben ik, het kan me niet schelen hoe lang ze er hangen, sentiment is in deze niet aan mij besteed! Ik heb al enige pakken verwijderd; aan de serre, in garage 1, in garage 2, in het washok, … Je kent ze wel, dat zijn niet van die kleine netjes, maar van die dikke, vette, donkere kluwen. Stevige netten waar al enkele jaren stof en dergelijke meer in vergaard wordt, geen spin die er nog wil wonen maar spinnen kuisen helaas bij verhuizing hun oude woonplaats niet op. Nu, ook de strijd Vi vs. Spin is nog niet gestreden. Ze hadden ook een goed jaar het rijk voor zich om zich te bewegen (en voort te planten!). No more, wat ik zie, gaat eraan! Moehaha-gewijs passeer ik met mijn stofzuiger om alle netten naar het stofvacuum te zwieren. Nog moehaha-gewijzer lopen we rond met onze “elektrische tennisracket” en alle veelpotigen en gevleugelden worden zonder pardon gaar gebakken. (Hoewel ik eerlijksheidshalve wel moet toegeven dat ik in de gevallen van grote, dikke, vette, zwarte spinnen alle eer aan manlief laat, bweek, zie dat hij ontsnapt! (de spin, niet manlief)).

Wat er ook ineens snel zal zijn is het “Buren Bij Kunstenaars”- weekend. Ik heb dit jaar gekozen voor portret en ben dus in een waanzinnige vlaag beginnen brainstormen! Welk thema, decor, accessoires, modellen, enzoverder enzovoorts. Ik ben bij stap 1 (waw, dat gaat vlot …). Welk thema? Ik heb 2 ideeën, maar ik zoek ander gelijkaardig beeldmateriaal om me over de streep te trekken. Het zal niet lang meer mogen gaan duren, want ik moet dan nog alles praktisch uitwerken, modellen zoeken, de shoots houden, de foto’s bewerken, selecties maken (mijn allerbeste vak!), laten drukken, kaderen. No time to waste dus! (was dat vroeger geen t-shirt-slogan-hype van Greenpeace?)
Ik houd jullie op de hoogte van de ontwikkelingen in deze, maar ik verklap natuurlijk niet teveel. Ah neen, om alles te weten te komen zullen jullie toch een tripje naar Brugge moeten maken dat weekend!

Ik gooi er nog enkele vakantiekiekjes bij! In deze letterlijk te nemen, verwacht geen strand-zonsondergangen, het zijn enkele kiekjes die ik tijdens de vakantie heb gemaakt, niet meer dan dat!

Tot schrijfs!
Vi