Isn’t she lovely
Isn’t she wonderfull. Isn’t she precious … Stevie Wonder heeft het perfect beschreven!
Afgelopen weekend hadden we visite. Ina had er enorm naar uitgekeken, naar het slaappartijtje met nichtje Elien. Och, welke grootse plannen had ze niet gemaakt! Schootje zitten, flesje geven, wassen, wandelen, spelen, … alleen de pamper verversen, dat ging onze 4-jarige aan ons overlaten. Misschien had ze haar verwachtingen te hoog ingesteld, want een 3-maand oude baby die moet vooral slapen… De tranen waren dan ook rijkelijk aanwezig toen ik Elien ’s morgens na haar wasbeurt terug in haar bedje legde. Tranen bij Ina wel te verstaan, want ze vond het niet kunnen, mijn intenties! “Elien heeft nog maar geslapen en jij legt haar al weer in bed!” “Oh, gij slecht mens” las ik zo tussen die woorden en tranen door, de blik op Ina’s gezicht sprak boekdelen…
Het slaappartijtje is perfect verlopen. “Ons” Elien (allez, toch voor heel eventjes de onze) sliep langer dan tante Vi, had wel wat moeite om haar flesje te drinken want dat lukt natuurlijk niet zo goed als je heel de tijd ligt te glimlachen. We hebben genoten van dat klein mensje bij ons!
Het volgend slaappartijtje staat al op de planning en daar kijken Peter Kurt, Tante Vi en nichtje Ina al geweldig naar uit!
Hoe zouden jullie zelf zijn, al eens gezien welk schatje dat is? Ik laat jullie hieronder even meesmelten!
Ina beleefde een topweekend en dat werd gisteren nog even verlengd met de “meterdag”. Een dagje meter en Ina. “Ik ga dan cadeautjes opendoen …!” had Ina nog trots aangekondigd daags ervoor. Ik heb haar toch even duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling was! Ze is niet jarig en er kunnen niet altijd cadeautjes zijn en dat ze het niet riskeert om iets te vragen! We hadden het goed ingepeperd, maar Ina’s truukendoos werd blijkbaar toch geopend toen ik haar gisterenavond breedglimlachend en met haar handen vol zag aan de deur staan, met meter in haar kielzog, ook met handenvol. Het slaappartijtje met Elien had haar geïnspireerd en een grote wandelwagen voor haar baby’s, neen, dat had ze nog niet, met de nadruk op HAD in dit geval, ook een poes, een strandemmer, een pet, prinsessenaccessoires, een stickerboek, … zaten tussen haar buit! Niet moeilijk dat ze breedglimlachend aankomt. Ina heeft er een superdag opzitten en meter Nessa vermoedelijk een lege portemonnee…
De verhuis dan, die zijn we nog aan het verteren. Met dank by the way aan onze helpende handen. In no-time was onze volledige inboedel ingeladen – vervoerd – uitgeladen. Het uitpakken en alles een plaatsje geven echter loopt niet zo gesmeerd. We zijn al ver, daar niet van, maar hebben nog een hoop dozen te gaan! Maar elke lege doos meer is een volle doos minder! (wat een logica!)
Ik had het toch moeilijk om afscheid te nemen van ons huis in ons Ruddervoorde. Toen ik de vrijdag binnenkwam om aan de opkuis te beginnen sloeg het aan mijn hart toen ik de leegte zag. Toen ik ’s middags Ina ging afhalen van school, de allerlaatste keer, werd het me toch even te veel. Het uitgebreid knuffelen met hartsvriendinnetje Eloise deed er weinig goed aan! Ik heb mij moeten spoeden naar mijn auto want de waterlanders waren in volle aantocht! “Dat zijn echte krokodillentranen é mama”, bevestigde Ina. Inderdaad, en ze bleven maar komen. Gelukkig als ik ben met ons eigen stulpje, ik heb het toch moeilijk met het afscheid van Ruddervoorde! Hoe graag hebben we daar niet gewoond. Ik was er zwanger, heb er Ina thuisgebracht, onze trouw voorbereid, … Nu we de sleutel overhandigd hebben, is dat hoofdstuk afgesloten en kunnen we volop verder sleutelen aan ONS 312! We zitten weer vol goede moed.
We zijn onze laatste werkweek gestart en daarna kunnen we genieten van 3 weken verlof. Dat verlof zal doorspekt zijn met ontspannende momenten. Pas op, gewerkt zal er ook worden, we hebben veel dingen op onze to do-lijst staan, maar het is nog altijd verlof, nietwaar. We onderbreken de drukke dagen even met een midweekje Ardennen met de ganse familie. Een hele bende zal het zijn, we hopen op mooi weer en voor de rest zorgen we lekker zelf.
Ongelofelijk dat het alweer groot verlof is! Waar gaan die maanden naartoe? Het voelt als gisteren dat we in Londen waren met kerst, dat we een bod deden op ons huis, dat we in volle spanning zaten af te tellen naar de ondertekening van de compromis, op de goedkeuring van de lening, dat ik studeerde tot mijn hoofd eivol zat, dat ik examens deed, …
Zoonlief gaat straks al naar het 4de middelbaar! Dochterlief start het 2de kleuter in haar nieuwe school! Ikzelf doe alweer een stapje dichter naar een nieuwe voordeur.
Het doet ons nogmaals beseffen dat we vooral niet mogen vergeten om te genieten! Ook al is het een enorm drukke periode geweest en zitten we op ons tandvlees, we blijven genieten en dankbaar en verwonderd en enthousiast over hoe ver we gekomen zijn. We hebben al wat waters doorzwommen, maar zie ons nu! “What doesn’t kill you makes you stronger” en ijzersterk zijn we, welke tegenslagen ze ons ook geven!
Zo, we zijn weer bijgebeend. Ik wens iedereen een superverlof toe en dat die batterijen maar goed mogen opgeladen worden!
Tot schrijfs!
Vi
